Havana let op hier komen Patricia en Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
18 Februari 2015 | Cuba, Havana
18 februari 2015 aangekomen in Havana. Een paar dagen voor vertrek het programma opgelicht in het buitenland gezien waarin het grenswisselkantoor van Havana werd besproken ivm achterhouden van geldbiljetten. Dus extra goed opgelet en voor de mevrouw in het kantoor de biljetten 1 voor 1 uitgeteld.
We hebben een taxi naar het hostel genomen en of het nu de overgang is van de westerse wereld naar hier of het sombere weer, mijn eerste indruk van Cuba is die van vergane glorie. Aangekomen bij het adres wat we van tevoren hadden besproken wordt ons duidelijk gemaakt dat dat niet onze slaapplek is en moeten we 2 blokken verderop zijn. We komen thuis bij een oude donkere dame die ons binnen no-time haar hele levensgeschiedenis vertelt. Aangezien ik Spaans spreek fungeer ik voor Patricia als tolk. Dit huis heeft een super smalle trap naar de 1e verdieping waar onze kamer is. Mijn koffer weegt 16 kg wat natuurlijk eigenlijk veel te veel is om echt te backpacken en op deze smalle trap neem ik mezelf ook direct voor om bij een volgende backpackreis veeeeel minder mee te nemen. Nadat we onze spullen in onze kamer hebben gelegd gaan we nog even richting centrum. Het is een beetje uitgestorven dus niet veel te beleven, salsa nergens te bekennen en de omgeving nodigt niet echt uit tot ontdekken. In hotel Inglaterra onze 1e mojito gedronken mmm zeker weten dat het niet onze laatste zal zijn deze reis. Het is ook wennen aan het geroep en gesis van de mannen die kennelijk gek op Europese vrouwen zijn
We hebben een taxi naar het hostel genomen en of het nu de overgang is van de westerse wereld naar hier of het sombere weer, mijn eerste indruk van Cuba is die van vergane glorie. Aangekomen bij het adres wat we van tevoren hadden besproken wordt ons duidelijk gemaakt dat dat niet onze slaapplek is en moeten we 2 blokken verderop zijn. We komen thuis bij een oude donkere dame die ons binnen no-time haar hele levensgeschiedenis vertelt. Aangezien ik Spaans spreek fungeer ik voor Patricia als tolk. Dit huis heeft een super smalle trap naar de 1e verdieping waar onze kamer is. Mijn koffer weegt 16 kg wat natuurlijk eigenlijk veel te veel is om echt te backpacken en op deze smalle trap neem ik mezelf ook direct voor om bij een volgende backpackreis veeeeel minder mee te nemen. Nadat we onze spullen in onze kamer hebben gelegd gaan we nog even richting centrum. Het is een beetje uitgestorven dus niet veel te beleven, salsa nergens te bekennen en de omgeving nodigt niet echt uit tot ontdekken. In hotel Inglaterra onze 1e mojito gedronken mmm zeker weten dat het niet onze laatste zal zijn deze reis. Het is ook wennen aan het geroep en gesis van de mannen die kennelijk gek op Europese vrouwen zijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley